" جگر شیر نداری ، سفر عشق مرو."

هر که در عشق سر از قله برآرد ، هنر است.

همه تا دامنه ی کوه تحمل دارند.

عقل حواسش جمع است.

همواره مواظب توست.

اما دل.

سر پر غوغایی دارد.

گاه در لبه ی پرتگاه می دود.

گاه به درون چاه می رود.

کارهای دلی ، شیرین است.

شیرینیش در بساط عقل یافت نمی شود.

اما عقل.

حامی توست.

مهربان و دلسوز.

از هیچکدامشان غافل مشو.

هر دو را داشته باش.

همچون دو بال زیبا.

برای پرواز.

                                                              " ناهید بهزاد "